هاوارد هاوکز. کارگردان بزرگ و هنرمند آمریکایی که در باره ی او بسیار نوشته و گفته شده است. هنرمندی که در هر نوع سینمایی اثر یا آثاری ماندگار از خویش بر جای گذاشته است. خلق فضاهای مردانه هاوکزی، آفرینش زنانی با قدرت فاعلیت،وسواس هنرمند گونه در روایت دنیای هوانوردی،و کمدی‌های اسکرو بال درخشانی که حضور گفتار و صدا نقش تعیین کننده ای در ساختار آنها دارند همه بیانگر تسلط هنرمندی ست که بیش از هر چیز به رسانه یا هنر سینما به عنوان وسیله ای برای انتقال معنا می اندیشد. در این رهگذر فیلم فقط فرشتگان بال دارند به گفته رابین وود منتقد انگلیسی - کانادایی اثری ست در باره ی مسئولیت پذیری و وسوسه عدم مسئولیت.فیلم در آفرینش فضاهای مردانه هاوکزی موفق است و بیش از هر اثر دیگر هاوکس در باره ی دنیای هوانوردی ست که به تجربه های شخصی او بسیار نزدیک است.دوستی و عشق میان مردان هاوکزی از نوع دوستی و عشق جنسی یا شهوانی نیست.یک توافقنامه پنهان است در دنیای مردانه برای مواجهه شدن با زندگی و مرگ.در عین حال به نظر می‌رسد تخصص گرایی این هوانوردان که نوعی مسئولیت پذیری ست خود ویرانگر و مرگ آفرین است.هاوکز در عین حال که این تخصص گرایی را ستایش میکند آن را به نقد نیز میکشد. از طرفی شخصیتهای زن داستان با همه ی بازی های در خشانشان در برابر فضای مردانه هاوکزی مقهورند.در انتها نمی‌دانیم چه بر سر این مردان و تخصص گرایی شان خواهد آمد اما آنچه که میدانیم اینست که عشق به پرواز بر فراز ابرهاانگیزه ی نیرومندتری از داشتن یک زندگی عادی ست.
مراد صادقی
No comments:
Post a Comment