قاعده بازی(۱۹۳۹)

 قاعده بازی.آخرین فیلمی که رنوار پیش از مهاجرت به آمریکا در فرانسه می سازد.فیلم بدرود نامه ای ست با فرانسه و سینمای فرانسه پیش از آن که جنگ جهانی دوم آغاز شود.‌ فیلم به لحاظ محتوی نقدی ست بر جامعه ی منتخبین و بر گزیدگان فرانسه که فساد و تباهی بنیان هستی طبقاتیشان را فرا گرفته است و برای بقا در چنین جامعه ی کوچکی آدمها نیازمند دانستن قواعد بازی هستند.نگاه رنوار به جامعه ی بر گزیدگان فرانسه پیش از جنگ تلخ، تاریک و انتقادی ست.فیلم به سبب سبک گفتگو محور و برای وفاداری به واقعیت وابسته به فیلمبرداری در عمق میدان است.مفهوم تئاتر و بازیگری روی صحنه از مولفه های اساسی فیلم است و تاکید روی این مفهوم که جهان یکسره بازی ست. رنوار حتی مفهوم این بازی و قواعد آنرا در دو لایه اجتماع، اربابان و خدمتکاران یکسان به کار می‌گیرد تا به ما یاد آوری کند حتی دیگر اینجا صحبت از اختلاف طبقاتی هم نیست. همه ی طبقات در یک سطح از تباهی و فساد قرار دارند.بازی رنوار در نقش اکتاو به طور تلویحی اشاره ای ست به اینکه حتی در چنین جهانی کارگردان فیلم هم تباه و در حال بازی ست. در انتها فیلم با نهایت نا امیدی نسبت به آینده ی پیش رو به پایان میرسد و رنوار جامعه ی فرانسه را به امید رسیدن به زندگی تازه و نو در آمریکا ترک میکند.

مراد صادقی